ในปี 1884 คิชิดะสมรสกับ นากาจิมะ โนบูยูกิ ที่ทำงานเป็นนักเคลื่อนไหวทางการเมืองในพรรคเสรีนิยม ในระหว่างเดินทางเพื่อธุรกิจไปยังอิตาลีกับสามีของเธอ คิชิดะได้รับเชื้อวัณโรค ซึ่งทำให้โนบูยูกิตัดสินใจเดินทางกลับประเทศญี่ปุ่นพร้อมกับคิชิดะ ทั้งสองเลิกที่จะเป็นจุดสนใจต่อสาธารณชนแต่ก็ยังคงทำงานที่เกี่ยวข้องกับการเมืองอย่างต่อเนื่อง ต่อมาโนบูยูกิก็ได้รับเชื้อวัณโรคและใช้บั้นปลายชีวิตในเมืองโออิโซะ จังหวัดคานางาวะ โนบูยูกิเสียชีวิตในปี 1899 ขณะที่คิชิดะมีชีวิตอยู่จนถึงเดือนพฤษภาคม 1901 ไดอารีของเธอที่ยังคงอยู่แสดงให้เห็นถึงชีวิตประจำวันของเธอ รวมถึงผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์ไปแล้ว เช่น นวนิยาย เรียงความ และบทกวีนิพนธ์[1] คิชิดะที่ต่อมาได้ใช้นามแฝง "โชเอ็ง" เริ่มมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางการเมือง การเขียน และการวิพากษ์วิจารณ์สาธารณะ เธอได้รับการยอมรับว่าเป็นสตรีที่มีความนิยมในวรรณกรรมและกลุ่มนักกิจกรรม ต่อสู้กับอภิสิทธิ์ของบุรุษในแวดวงการศึกษา วรรณคดี และสื่อมวลชน ภายหลังงานเขียนของคิชิดะเปิดเผยประสบการณ์ของเธอในฐานะสตรีในสังคมการเมืองยุคเมจิที่แปรเปลี่ยน[1]